بدون شک می‌توان گفت که یکی از دکوراتیوترین کارنامه‌های کاری چند سال اخیر سینما مربوط به محمدحسین مهدویان است؛ این فیلم‌‌نامه‌نویس و کارگردان پرسروصدای سینمای ایران در سال ۱۳۹۶ به صورت رسمی برای اولین بار با فیلم «ایستاده در غبار» اولین فیلم بلند خود را وارد پرده سینما کرد که از همان ابتدا، کار او با نظرات ضد و نقیض زیادی همراه بود. اما از همان ابتدا مشخص بود که مهدویان به دنبال پیدا کردن سبک خودش است؛ یا حداقل اینطور به نظر می‌رسد. با گذشت سال‌ها و اکران‌های پشت سر هم فیلم‌های مهدویان، او نشان داد که او به پیدا کردن سبک خودش اهمیت نمی‌دهد و بیشتر به دنبال ایجاد تجربه‌های جدید در سینمای ایران است.
طی این چند سال اخیر، سالی نبوده است که مهدویان فیلم جدیدی را به سینما نیاورد. «ماجرای نیمروز»، «لاتاری»، «ماجرای نیمروز ۲: رد خون» و «درخت گردو» که همگی فیلم‌هایی با محوریت‌های پرحاشیه بودند و امسال هم این کارگردان با فیلم جدیدش یعنی «مرد بازنده» نوروز ۱۴۰۰ را به اسم خود مزین کرد. «مرد بازنده» نسبت به دیگر فیلم‌های او محوریتی داشت که کمتر حاشیه‌ای را ایجاد می‌کند؛ با تأکید مجدد می‌گویم که «مرد بازنده» هم حاشیه‌های خودش را داشت اما در مقایسه با دیگر فیلم‌های او، کمتر این موضوع احساس می‌شد.
